Lęk przed wydajnością

W dzisiejszych czasach osoba dorosła nie jest już zorientowana na symboliczną strukturę, ideały i wartości odniesienia i często podlega tym samym nieubłaganym prawom rynku, które sprawiają, że przedmioty stają się coraz bardziej wymienne i mają coraz bardziej ograniczony czas trwania. Rezultatem jest coraz częstsze uczucie – zarówno w pracy, relacjach międzyludzkich, jak iw związkach – bycia traktowanym jak przedmioty jednorazowego użytku, któremu towarzyszy poczucie osamotnienia i dezorientacji. Z drugiej strony dawne, ale zawsze aktualne tematy, takie jak: narodziny niepełnosprawnego dziecka, żałoba, separacja lub utrata bliskiej osoby, zdrada, trudność w przyjęciu tożsamości płciowej, ale także kroki w cyklu życia (np. wejście kobiet w menopauzę), może powodować u osoby dorosłej poczucie utraty, nieadekwatności, winy, pustki, aż do „utraty sensu”.
Są to momenty, w których możliwe jest zwrócenie się po profesjonalną pomoc, bez poczucia odczuwania „mniejszych możliwości”. Dla wielu z tych osób może być to trudna i niekomfortowa sytuacja – by „prosić kogoś o pomoc”. Jeśli jednak ktoś decyduje się na ten krok świadczy o obecności ważnych zasobów w człowieku, nawet jeśli przeżywa moment kryzysu. Bo w procesie terapeutycznym można nauczyć się bycia dobrym dla Siebie, akceptować Siebie i Swoje uczucia, wybaczać, słuchać Siebie i kierować się Sobą. Można nauczyć się radzić sobie z trudnymi sytuacjami i strachem, ulepszyć swoje codzienne życie. Bo terapia może być dla osób, które chcą się czegoś dowiedzieć o sobie, rozwijać się, budować pozytywne schematy w swoim życiu, pracować nad relacjami, mieć lepszą samoocenę czy przyjrzeć się temu co ich powstrzymuje lub ogranicza w osiąganiu wyznaczonych celów. Bo pomoc terapeutyczna jest dla ludzi, którzy chcą w życiu czegoś więcej… W rzeczywistości ta prośba o pomoc może stać się okazją do otwarcia się na nową propozycję, okazją do rozpoczęcia nowych ścieżek egzystencjalnych i otwarcia nowych horyzontów.